W Łodzi urodziło się wielu wybitnych ludzi – znanych postaci kultury, sztuki i nauki. Ponadto miasto Łódź przyciąga utalentowanych ludzi z różnych stron Polski i Europy, którzy przyjeżdżają tutaj, aby dokonywać odkryć, budować karierę i rozwijać różne sfery życia. Wśród nich jest wiele lekarzy – pisze ilodz.com.
Jedną z takich wybitnych postaci medycyny, która swego czasu przybyła do Łodzi, gdzie zasłynęła, był doktor Janusz Indulski. Co Janusz Indulski zrobił dla rozwoju medycyny, jaka była jego droga życiowa i kariera w dziedzinie medycyny przeczytasz w poniższym materiale.
Dzieciństwo, młodość i edukacja
Janusz Indulski urodził się w Parczewie (województwo lubelskie) w 1930 roku, w burzliwych latach międzywojennych. Rodzina przyszłego lekarza była dość szanowana i miała długie tradycje inżynierskie. Mały Janusz również został wychowany w miłości do nauki, pomimo trudnych lat w kraju i ogólnie napiętej sytuacji geopolitycznej w Europie.
W latach 40. życie Janusza Indulskiego związane było ze Szczecinem – tutaj otrzymał wykształcenie średnie w miejscowej szkole. Później przyszły lekarz kontynuował studia w Szczecinie – wstąpił na Pomorską Akademię Medyczną na Wydział Lekarski. Od najmłodszych lat chłopiec był bardzo aktywny i zainteresowany wszystkim, co działo się wokół niego. W latach studenckich został wybrany przewodniczącym Rady Uczelnianej, a potem przewodniczącym Rady Okręgowej Zrzeszenia Studentów Polskich. Tylko najbardziej ambitni i aktywni studenci, w tym przyszły lekarz, mogli być na takim stanowisku.
Już w latach studenckich Janusz Indulski zdobył pierwszą sławę. Co dziwne, nie było to związane z medycyną, ale z kinem – z jego inicjatywy powstał Dyskusyjny Klub Filmowy Inteligencji i Studentów. Jednocześnie Janusz Indulski pracował jako redaktor w czasopiśmie studenckim, ale nigdy nie zapominał o swoim prawdziwym powołaniu – został asystentem w Zakładzie Biologii i Parazytologii Lekarskiej PAM.
To właśnie w Szczecinie Janusz Indulski rozpoczął pracę jako lekarz po uzyskaniu dyplomu lekarza medycyny w grudniu 1957 roku. Jednak w Szczecinie lekarz praktykował bardzo krótko – dwa lata po uzyskaniu dyplomu przeniósł się do nowego miasta, gdzie czekała na niego udana kariera i same sukcesy.
Urodził się na Lubelszczyźnie, a swoją karierę zbudował w Łodzi
W 1959 roku los sprowadził Janusza Indulskiego do Łodzi, gdzie w 1961 roku został pracownikiem naukowym słynnej łódzkiej Akademii Medycznej, gdzie prowadził wykłady z zakresu organizacji ochrony zdrowia na Wydziale Lekarskim.
Wcześniej Janusz Indulski przez pewien czas pracował w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. Rok później, w 1962 roku, uzyskał stopień doktora medycyny.
Równolegle z pracą doktor nie zapominał o dalszym samorozwoju – studiował medycynę społeczną w London School of Hygiene and Tropical Medicine. Ciągła praca w obranym kierunku i samorozwój oraz chęć przyczynienia się do rozwoju medycyny w Polsce zaprowadziły naukowca na pierwsze „poważne” stanowisko – został dyrektorem nowo utworzonego Instytutu Medycyny Społecznej w Łodzi.
W tych latach lekarz stał się prawdziwym innowatorem w rozwoju medycyny społecznej – to z jego inicjatywy do programów studiów medycznych wprowadzono problematykę matematyczną i statystyczną. Umożliwiło to nowe spojrzenie na pewne problemy naukowe, usprawniło analizę i gromadzenie informacji niezbędnych do dalszych badań i rozwoju medycyny zarówno w Łodzi, jak iw innych miastach Polski.
Kolejną innowacją lekarza-naukowca jest odkrycie nowych możliwości współpracy za granicą. Uważa się, że to dzięki Januszowi Indulskiemu Łódź zaczęła nawiązywać ważną współpracę międzynarodową ze środowiskami naukowymi Europy, USA i Kanady. Wspólnie z kanadyjskimi kolegami organizował „Tygodnie Medycyny Pracy” i został współorganizatorem międzynarodowych kursów toksykologicznych.
Janusz Indulski angażował studentów i kolegów w innowacje i odkrycia. Pracując jako dyrektor Instytutu Medycyny Społecznej i wykładając na Akademii Medycznej poruszył problematykę badań w innych dziedzinach, które są istotne i ważne w medycynie – w szczególności medycyny pracy, bezpieczeństwa chemicznego itp.
Dalszy rozwój i kariera w dziedzinie nauk medycznych
W 1977 roku Janusz Indulski został dyrektorem Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi, który prowadził przez ponad dwadzieścia lat. Ambitny i odpowiedzialny naukowiec zrobił z instytucji potężny ośrodek badawczy i usługowy w zakresie medycyny pracy.
W latach osiemdziesiątych lekarz został powołany przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej na stanowisko przewodniczącego komisji ds. reformy służby zdrowia. Na tym kariera i sława naukowca się nie skończyły – był członkiem licznych krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń i organizacji (organizacje medyczne w Londynie, Genewie, Moskwie, Mediolanie). Wiadomo, że Janusz Indulski był także stałym konsultantem WHO w Genewie i był zapraszany na ważne posiedzenia techniczne tej organizacji, które odbywały się w różnych częściach świata. A więc w ramach tego stowarzyszenia naukowego Janusz Indulski brał udział w spotkaniach w prawie trzydziestu krajach świata. Uznawany był za lidera polskiej grupy zajmującej się międzynarodowymi badaniami zdrowotnymi.
Podróżując po świecie naukowiec nie zapominał o znaczeniu rozwoju nauk medycznych w Łodzi. Mając kontakty z wiodącymi organizacjami i specjalistami w różnych częściach planety, Janusz Indulski zapraszał wielu znanych i wybitnych specjalistów związanych z organizacjami ochrony zdrowia. Jednym z takich gości miasta był doktor Jo Asvalla, który był dyrektorem Biura Regionalnego WHO w Kopenhadze.
Drukowane prace naukowe lekarza
Wszystkie te lata były dla Janusza Indulskiego bardzo owocne. Ciężko pracując i podejmując tytaniczne wysiłki na rzecz rozwoju medycyny, lekarz nie zapominał również o wypoczynku – w wolnym czasie, którego było dość mało, grał w szachy, słuchał muzyki klasycznej, studiował historię II wojny światowej (bardzo lubił wyłącznie ten okres w historii Polski), a jeszcze uprawiał strzelectwo sportowe. Janusz Indulski był osobą wszechstronnie rozwiniętą, erudytą i ciekawym rozmówcą.
Jednak głównym wkładem w rozwój medycyny jest ogromna liczba publikacji naukowych. To ponad 500 opublikowanych materiałów związanych ze społeczną opieką zdrowotną, epidemiologią, toksykologią itp. Wydał również własne podręczniki, które znalazły się w programach nauczania studentów na polskich uczelniach. Doktor aktywnie był publikowany w łódzkich periodykach.
Za swoją tytaniczną pracę i ogromny wkład w rozwój medycyny Janusz Indulski został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Janusz Indulski zmarł w 1999 roku w mieście, w którym pracował i prowadził najwięcej badań. Wybitny badacz medycyny został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi – jednej z najważniejszych i największych nekropolii miasta.
