Nauka w różnych okresach miała na celu nie tylko rozwikłanie tajemnic ludzkiego istnienia, ale także poprawę warunków życia, leczenie poważnych chorób itp. W Łodzi było wielu naukowców, którym również udało się dokonać pewnych odkryć i zasłynąć w Polsce i za granicą, informuje strona ilodz.com.
Więcej o najsłynniejszych naukowcach z naszego miasta, ciekawostkach z ich życia i osiągnięciach dowiesz się z naszego artykułu poniżej.
Nikodem Caro – jeden z najwybitniejszych polskich chemików przeszłości
Nikodem Caro, światowej sławy chemik i naukowiec, urodził się w Łodzi w 1871 roku. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych polskich i europejskich chemików przeszłości.
Uczył się w łódzkiej szkole, gdzie ukształtowała się jego pasja do nauki, a później kontynuował naukę na Wydziale Chemii Politechniki w Berlinie. W 1895 roku opatentował wspólnie z Adolfem Frankiem wynalazek – proces produkcji związków cyjankowych z węglików. Obaj naukowcy założyli firmę Cyanidgesellschaft mbH, specjalizującą się w produkcji nawozów mineralnych. Niestety, innowacje naukowców nie zawsze były wykorzystywane w dobrym celu – np. przyczyniły się do produkcji gazów trujących używanych przez niemieckie wojska podczas I wojny światowej.
Nikodem Caro zasłynął również ze stworzenia metody testowania węglika wapnia, która została nazwana metodą Caro i stała się później oficjalnym niemieckim standardem technologicznym stosowanym przez przedsiębiorstwa chemiczne w tym kraju. Był również autorem wielu wynalazków i prac, w tym tych najbardziej znanych, jak „Torf jako źródło energii”, „Badania rolnicze”, „Ekstrakcja chloru i kwasu solnego” itp.
Ary Sternfeld – pierwszy, kto badał astronomię w Łodzi
Ary Sternfeld to jeden z pionierskich naukowców w dziedzinie astronomii, urodzony w 1905 roku w Sieradzu. Jest to wybitny naukowiec, który włożył wiele wysiłku w zbadanie możliwości lotu człowieka w kosmos.
Początkowo studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie kontynuował naukę w Nancy we Francji, gdzie uzyskał dyplom inżyniera mechanika. Początkowo przez długi czas pracował jako inżynier konstruktor, w nocy zaś wykonywał obliczenia z zakresu astronautyki.
Ary Sternfeld jest autorem książki „Wstęp do astronautyki”, która po raz pierwszy została zaprezentowana publicznie w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jego fenomenalne dzieło nie znalazło jednak zwolenników w rodzinnej Polsce. Znacznie większy odzew i uznanie zyskało w Paryżu, gdzie otrzymało również prestiżową Międzynarodową Nagrodę Astronautyczną.
Możliwości pracy i dalszych badań w dziedzinie astronautyki pojawiły się dla naukowca dopiero w Związku Radzieckim. Tutaj miał dokonać wielu przełomowych odkryć w nauce, jak np. opracowanie robota androida przeznaczonego do wykonywania pracochłonnych i niebezpiecznych prac w kosmosie.
Naukowiec jest również autorem teorii lotu rakiet wielostopniowych, opracował zasady lotu rakiet w atmosferze, obliczył prędkości kosmiczne i szereg orbit sztucznych satelitów Ziemi. Kilkanaście jego prac naukowych zostało opublikowanych w ponad 80 wydaniach na całym świecie. Zostały one przetłumaczone na około 30 języków.
Aharon Katzir – elektrochemik, który jako jeden z pierwszych badał biopolimery
Rodzina Katzirów jest znana na całym świecie dzięki Efraimowi Katzirowi, który został kiedyś wybrany na prezydenta Izraela. Jednak nie mniej znany jest jego brat, Aharon Katzir, wybitny elektrochemik i jeden z pierwszych badaczy biopolimerów.
Choć uważany za izraelskiego naukowca, Aharon Katzir urodził się w Łodzi w 1914 roku. Rodzina nie mieszkała tam długo, najpierw na krótko przeniosła się do Kijowa, a potem z powrotem do Łodzi, gdzie było bezpieczniej niż w ogarniętej rewolucją Ukrainie. W latach dwudziestych Katzirowie przenieśli się do Palestyny, gdzie przyszły uczony studiował w Gimnazjum Hebrajskim w Jerozolimie, a później na Uniwersytecie Hebrajskim.
Podczas studiów Aharon Katzir zainteresował się biopolimerami i aktywnie studiował chemię i fizykę, a także inne nauki ścisłe. Zdobyta wiedza otworzyła mu drogę do fascynującego świata nauki – po II wojnie światowej rozpoczął pracę w Instytucie Naukowym Weizmana, gdzie kierował Działem Badań nad Polimerami.
Później został zaproszony na stanowisko profesora chemii fizycznej na Uniwersytecie Hebrajskim. To właśnie tutaj prowadził swoje pierwsze badania w dziedzinie elektrochemii biopolimerów. Otrzymał nagrodę Israel Prize w dziedzinie nauk przyrodniczych, a od 1962 roku był przewodniczącym Izraelskiej Akademii Nauk.
Herman Müntz – matematyk z Łodzi, który współpracował z Albertem Einsteinem
Innym wybitnym łódzkim naukowcem znanym na całym świecie jest Herman Müntz, matematyk żydowskiego pochodzenia, który udowodnił twierdzenie Müntza-Szásza. Twierdzenie to odgrywa ważną rolę w analizie funkcjonalnej.
Od 1902 roku Herman Müntz mieszkał w Niemczech i studiował na Uniwersytecie w Berlinie. Tutaj później obronił pracę doktorską na temat równań różniczkowych cząstkowych. Później przeniósł się do Monachium, gdzie skupił się najpierw na geometrii rzutowej i teorii aproksymacji oraz napisał wiele prac naukowych, które zostały opublikowane w czasopismach matematycznych.
W latach trzydziestych jego praca naukowa ściśle splatała się z pracami słynnego Alberta Einsteina. Aktywnie z nim korespondował, omawiając ważne wiadomości w świecie nauki, konsultując się i korespondując w sprawach osobistych. Ta przyjaźń tylko przekonała Hermana Müntza o ważności jego badań.
Pracował jako profesor na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym, gdzie był aktywnie zaangażowany w badania, nauczanie i działalność administracyjną.
Jego prace naukowe dotyczyły problemów przewodnictwa cieplnego, aksjomatów geometrii, geometrii liczb i równań całkowych. Ponadto Hermann Müntz miał szerokie zainteresowania intelektualne, które kształtował Nietzsche, był korespondentem filozofa Martina Bubera, pisał obszernie na tematy żydowskie.
Matematyk i astronom – Mieczysław Czernik z Łodzi
Kolejnym utalentowanym naukowcem z Łodzi jest Mieczysław Czernik. To wybitny polski matematyk, astronom, historyk poczty i popularyzator historii, wszechstronna osoba, która włożyła wiele wysiłku w rozwój nauki.
Urodzony w 1933 roku w mieście Ostrzeszów, dopiero po II wojnie światowej przeniósł się z rodziną do Łodzi. Tutaj uczył się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki, a później studiował matematykę na Uniwersytecie Łódzkim. Naukowiec nie poprzestał na tym i kontynuował naukę – w szczególności studiował astronomię na Uniwersytecie Warszawskim.
Pracował w Katedrze Astronomii Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Obserwatorium Astronomicznym przy tej uczelni. Pracując tu, opublikował pierwsze prace naukowe z dziedziny astronomii oraz przeprowadził obserwacje nieba, które doprowadziły do odkrycia 35 nowych obiektów astronomicznych. Zostały one później zaznaczone w atlasach Międzynarodowej Unii Astronomicznej.
Równolegle z prowadzeniem badań w dziedzinie astronomii Mieczysław Czernik aktywnie zajmował się pracą dydaktyczną. Wykładał matematykę na Uniwersytecie Łódzkim i był znanym filatelistą, przygotowując nawet pracę doktorską w tej dziedzinie.
W dorobku uczonego znajduje się ponad 60 publikacji naukowych i popularnonaukowych. Znane są jego prace dotyczące historii Polski w XIX i XX wieku.
