Z polskiego miasta Łodzi pochodzi wielu wybitnych ludzi, w tym chemik Nikodem Caro. Zasięg badań prowadzonych przez naukowca należy do dziedziny otrzymywania węglika wapnia. Wraz z innym naukowcem, Adolfem Frankiem, N. Caro prowadził także badania nad technologiami wytwarzania cyjanamidu z cyjanamidu wapnia. Później naukowcy wspólnie założyli firmę zajmującą się produkcją nawozów mineralnych. N. Caro jest autorem wielu patentów i prac naukowych. Rodowity łodzianin wniósł znaczący wkład w rozwój niemieckiego przemysłu chemicznego – pisze ilodz.com.
Dane biograficzne N. Caro
Powołaniem życiowym N. Caro była chemia. Tej nauce poświęcił całe swoje życie. Przyszły chemik urodził się w rodzinie żydowskiej w Łodzi w dniu 23 maja 1871 roku. Jednak większość swojego życia spędził w Niemczech.
W 1888 roku N. Caro rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Berlińskiej. Od najmłodszych lat pociągała go chemia, więc nie miał żadnych trudności z wyborem kierunku studiów.
Już w wieku 20 lat N. Caro pracował jako chemik w technikum w Charlottenburgu, obecnej dzielnicy Berlina, która do 1920 roku była uważana za niezależne miasto.
W 1892 roku N. Caro obronił doktorat na Uniwersytecie w Rostoku, a następnie młody chemik kontynuował pracę na tej uczelni jako profesor nadzwyczajny.
W latach 90. XIX wieku N. Caro pogrążył się na oślep w rozwoju procesów produkcji związków cyjanku z węglików. Łódzki naukowiec nie pracował nad tym zadaniem sam, ale razem ze słynnym niemieckim chemikiem i wynalazcą A. Frankiem. N. Caro często jest nazywany założycielem niemieckiego przemysłu potasowego.
Później naukowcy otworzyli wspólną firmę o nazwie Cyanidgegesellschaft mbH, która zajmowała się produkcją nawozów mineralnych. W ten sposób N. Caro był nie tylko chemikiem, ale także odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą.
W 1933 roku naukowiec zdecydował się opuścić Niemcy, które stały się jego drugim domem i miejscem realizacji. Wszystko za sprawą dojścia do władzy w Niemczech nazistów pod wodzą Adolfa Hitlera. N. Caro pojechał najpierw do Szwajcarii, a potem do Włoch. Miasto Rzym stało się jego nowym miejscem zamieszkania i ostatnim ziemskim schronieniem.
Wkład N. Caro w rozwój niemieckiego przemysłu
N. Caro pochodzący z Łodzi jest znany z tego, że wniósł znaczący wkład w rozwój niemieckiego przemysłu chemicznego. Wraz ze swoim kolegą A. Frankiem naukowiec pracował nad otrzymaniem węglika wapnia. Ta stała krystaliczna bezbarwna substancja jest wykorzystywana do produkcji acetylenu oraz cyjanamidu wapnia. N. Caro i A. Frank zaproponowali własną metodę otrzymywania azotniaku, która pod koniec XIX wieku stała się oficjalnym niemieckim standardem technologicznym. Później tę metodę nazwano od jego nazwiska. Tak narodziła się metoda Caro.
N. Caro i A. Frank wspólnie opracowali również metodę wiązania azotu poprzez reakcję z węglikiem wapnia i doprowadzili do otrzymania cyjanamidu wapnia. Ponadto naukowcy opracowali konstrukcję specjalnych pieców do produkcji tego związku chemicznego. Później społeczność naukowa nadała nazwę tym piecom Franco-Caro.
Warto dodać, że cyjanamid jest używany jako nawóz azotowy. Nic więc dziwnego, że N. Caro i A. Frank założyli firmę Cyanidgegesellschaft mbH, która miała produkować nawozy mineralne, o czym była już mowa wcześniej.
Oprócz pozytywnego wkładu w rozwój niemieckiego przemysłu, nie można pominąć faktu, że rozkwit i produkty przedsiębiorstwa obu naukowców przyczyniły się do produkcji trujących gazów. Jak wiadomo, wojska kajzerowskich Niemiec używały ich na polu bitwy podczas I wojny światowej.
Jednak N. Caro potępił nazizm. Aby uniknąć jakiejkolwiek skłonności do kolaboracji z hitlerowcami naukowiec wyemigrował z kraju, gdy tylko naziści doszli do władzy w Niemczech.
Na emigracji nadal pisał prace naukowe i publikacje. Chemik z Łodzi zmarł w 1935 roku. N. Caro jest pochowany w Zurychu.
